همه شب اشک
فشانم به تمنای بقیع

تا شود قسمت
من کوی مصفای بقیع

دیده در راهم
و حاجت زخدای می طلبم

دیده روشن کنم
از منظر زیبای بقیع

گر شود قسمتم
از اشک بصر می شویم

گرد غمها که
نشسته ست به سیمای بقیع

هر چه گوهر
بود اندر صدف چشم مرا

بهر شکرانه
بریزم همه در پای بقیع

تا در آنجا
نفسی عقده دل بگشایم

سرمه چشم کنم
تربت صحرای بقیع

هر مزاری که
ببینم شده یکسان با خاک

می کنم یاد ز
ویرانی ماوای بقیع

مرقد چار
امامست در آنجا ویران

زآن سبب دیده
من هست گهرزای بقیع

دل چو موسی
اَرنی ساز کند ای(ثابت)

بنگرد چون که
دمی سینه سینای بقیع