شعر ضربت

 بر قلب زینب ابر غم می ‏بارد امشب

سوز دلش بوی مدینه دارد امشب

 زینب ز ابر دیده می ‏بارد ستاره

دارد به پیشانی بابایش نظاره

 آرام بهرش سفره افطار چیند

در چشم او رخساره مادر بیند

 این عالمه غیر معلم بی قرار است

آگه شده بابای او چشم انتظار است

 آرامش او کرده زینب را پریشان

گوید پدر اینگونه قلبم را ملرزان

 ای کاش من در کوچه سیلی خورده بودم

اینجا نبودم در مدینه مرده بودم

 ای کوچه‏ های کوفه از غربت بمیرید

بوسه ز پای رهبری مظلوم گیرید

 ای خاک نخلستان ز رویش توشه بردار

خود را به زیر پای او آرام بگذار

 مرغان عاشق راه مولا را بگیرید

او بی کس است امشب شما بهرش بمیرید

 امشب علی مات جمالی لاله گون است

ذکر لبش«انا الیه راجعون»است

 خانه نشین داغ زهرای نجیب است

دلخسته از نامردی شهری غریب است

 محراب را چون پشت در گلگون نماید

بر شهر خونین او سر غربت بساید

 بهر علی هنگامه پرواز گردید

تا که ز پا افتاد دستش باز گردید