بر سوى اهل عالمین، اى که سحاب رحمتى
جهان کویر تشنه و، تو ابر پر کرامتى
جلوه‏ ى کامل خدا، منشا چشمه ‏ى هدى
گم شدگان خسته را، تو پرچم هدایتى
کسى که مى‏ کند سفر، به هر کجا و هر طرف
رسد به کعبه‏ ى وصال، اگر کنى اشارتى
گوشه‏ ى چشم سی‏ات، نشان دهد مسیر عشق
تو رهنماى عالم و رحمت بى نهایتى
نماز قلب عاشقان، راز ونیاز عارفان
رمز مناجاتى و هم، قبله و باب حاجتى
تویى على چهارمین، بین ائمه هادیا
تو امتداد عترت و سلاله ‏ى نبوتى
عهد ولایت دلم، زیارت جامعه ‏ات
به روز بى کسى من، تو صاحب شفاعتى
شاعر: شهاب

  گرفته جان نفسم در ثناى حضرت هادى
دُر سخن بفشانم به پاى حضرت هادى
نداشت طوطى جانم هنوز لانه به جسمم
که بود مرغ دلم آشناى حضرت هادى
صفا و مروه کجا و حریم یوسف زهرا
صفاست در حرم با صفاى حضرت هادى
مقربان الهى فرشتگان بهشتى
کشند منت لطف و عطاى حضرت هادى
ز دست رفته شکیبم خدا کند که نصیبم
شود زیارت صحن و سراى حضرت هادى
درندگان زمین التجا برند به سویش
پرندگان هوا در هواى حضرت هادى
اگر به سامره‏ ام اوفتد گذر سرو جان را
کنم نثار به گنبد نماى حضرت هادى
دلم که درد گناهش به احتضار کشانده
پناه برده به دارالشفاى حضرت هادى
مرا چه قدر که گردم گداى خاک نشینش
که هست خازن جنت گداى حضرت هادى
دهد به روح لطیف ملک، صفا و طراوت
ملاحت سخن دلرباى حضرت هادى
به خاک عطر بهشتى پراکند اگر آید
نسیمى از طرف سامراى حضرت هادى
به عمر دهر مرا گر دهند عمر، نیرزد
به لحظه‏ اى که کنم جان فداى حضرت هادى
به تیرگى نبرى روى و راه خود نکنى گم
هدایت است به ظل لواى حضرت هادى
بخوان زیارت پر فیض جامعه که برى پى
به ارزش سخن دلرباى حضرت هادى
مرا رضایت ابن الرضا خوش است که دانم
بود رضاى خدا در رضایت حضرت هادى
شاعر: سازگار

اى آسمان ز شرم، مهت را دو پاره کن
تکرار معجز نبوى را دوباره کن
تا بشکند غرور تو در اوج آسمان
اى آفتاب ماه زمین را نظاره کن
از خانه‏ ى جواد دمیده است آفتاب
بر مقدمش نثار هزاران ستاره کن
از کهکشان نور به کف گیر سبحه‏ ها
هر روز و شب فضایل او را شماره کن
تا سر نهند بیت جواد الائمه را
اى جبرییل سوى ملایک اشاره کن
گرم از محبتش سرمستان عشق را
نرم از ولایتش دل هر سنگ خاره کن
اى نور بخش محفل افلاک یا على
امشب بسوى خاک نشینان نظاره کن

.     

«اوج تمنا»
اى رخ تو نور هدایت ما
دیدن روى تو بشارت ما
به لحظه‏ ى رسیدنت در جهان
گل جمال تو طراوت ما
در شب تار ظلمت عالم است
یاد تو مایه هدایت ما
پهنه‏ ى خشک قلب ما چون کویر
وجود تو سحاب رحمت ما
وقت شکوفایى رخساره‏ات
اوج بهار پر عطوفت ما
به هر کجا که حلقه ‏ى ذکر توست
باغ جنان، بهشت و جنت ما
گوشه‏ ى چشمان تو محشر کند
قامت سرو تو قیامت ما
چون که حیات ما ز تو شد اهدا
هدیه به تو کل محبت ما
اوج تمناى دل ما تویى
زیارتت تمام منت ما
نام تو آیین توسل عشق
به لحظه لحظه ‏هاى خلوت ما
قبله قلب عاشقان سامرا
به جانب تو دست حاجت ما
زیارت جامعه‏ ى تو مولا
پایه و منشور ولایت ما
زمزمه‏ ات زمزم لب‏ها شده
اى دهمین نور امامت ما
به سوى سامرا، گل فاطمه
اذن بده بهر زیارت ما
شاعر: شهاب

ای ولی‌الله سرمد عید میلادت مبارک
شمع جمع آل احمد علیهم السلام عید میلادت مبارک
خلق را مقصود و مقصد عید  میلادت  مبارک
ای گل فاطمه عیدت مبارک

مهر تو روح ولایت روی تو مهر هدایت
کار تو لطف و عنایت خاک تو خلد مخلّد
ای گل فاطمه عیدت مبارک

تو ولیّی، تو امامی، تو رکوعی، تو سلامی
تو صلاتی، تو صیامی، از همه خوبان سرآمد
ای گل فاطمه عیدت مبارک

مظهر حسن خدایی نور چشم مرتضایی
دومین ابن الرضایی ای تنت روح مجرد
ای گل فاطمه عیدت مبارک

هادی خلق جهانی محور کون و مکانی
مقتدا در هر زمانی ای امام عرش مسند
ای گل فاطمه عیدت مبارک

ای بزرگی خاک پایت ذکر ما مدح و ثنایت
جوشد از بحر عطایت هر زمان لطف مجدد
ای گل فاطمه عیدت مبارک

چشم و چراغ آل فاطمه آمد
دست گل جواد الائمه آمد
بانگ منادى آمد تبارک اللَّه
موسم شادى آمد تبارک اللَّه
امام هادى آمد تبارک اللَّه
مژده ز سوى خدا بر همه آمد
وجه خدا در زمین چهره گشوده
ماه امام جواد جلوه نموده
مادرش از طلعتش بوسه ربوده
از سوى روح الامین زمزمه آمد
این دهمین حجت از نسل بتول است
این درّ رخشنده بحر عقول آمد
این دهمین حجت آل رسول است
عرش خداوند را قائمه آمد
درود خلق و خدا به خلق و خویش
بوى رضا مى‏ دهد از گل رویش
طعنه به طوبا زند قد نکویش
خال و خطش آیت محکمه آمد
شاعر: سازگار

جلوه‌گر شد جمال حی سرمد
صلوات خدا و آل احمد
به روی هادی آل محمّد
گوید منادی با وجد و شادی
خوش آمدی خوش آمدی امام هادی
خوش آمدی خوش آمدی امام هادی

آسمان اختر افشاند ز دامن
مگر آید ندا از حی ذوالمن
یا امام جواد چشم تو روشن
دهم امامم ماه تمامم
خوش آمدی خوش آمدی امام هادی
خوش آمدی خوش آمدی امام هادی

تو مراد دلی باب المرادی
حجت کبریا خیرالعبادی
میو? قلب حضرت جوادی
شمس ولایت بحر عنایت
خوش آمدی خوش آمدی امام هادی
خوش آمدی خوش آمدی امام هادی

ای دل عالمی صحن و سرایت
پدر و مادرم بادا فدایت
من و طوف حریم با صفایت
دلم مزارت مرغ هزارت
خوش آمدی خوش آمدی امام هادی
خوش آمدی خوش آمدی امام هادی  

صیام تا قیام 2 - غلامرضا سازگار 

شده آسمان به گردش، به طواف رویت اى گل
به جهان هر آن چه دل بود، همگى به سویت اى گل
تو تجلى جمالى، ز جمیل جاودانى
رخت اى نگار زیبا، بدهد از اونشانى
همه عاشقان بى دل، به رخت نماز آرند
به حریم و آستانت، همگى نیاز دارند
آب و آیینه ز رویت، درسى از صفا گرفته
تو همان سوره‏ى عشقى، که دل از خدا گرفته
من بى نوا چه گویم، که کنم وصف صفاتت
که خدا مادح ذاتت، شده از قبل حیاتت
تو نبوده‏ اى و بودن، شده از اسم تو آغاز
ز تو بر پا شده خلقت، نتوان گشودن این راز
بوده چون حب و ولایت، رمزى از سجده به آدم
ز تو گردیده هدایت، همه ذرات دو عالم
دلم از ازل سپردم، به تو یا امام هادى
تو شرار عشق خود را به دل شکسته دادى
اى امام و مقتدایم، به غم تو مبتلایم
نروم من از حریمت، که گداى سامرایم
منم و دلى شکسته، که به راه تو نشسته
تا کنى تو گوشه چشمى، سوى این سائل خسته
اى امیر مهربانم، مالک هستى و جانم
دلبرا بدون مهرت، به خدا زنده نمانم
بنده‏ ى حلقه به گوشم، تویى دین و عقل و هوشم
به خدا به هر دو دنیا، عشقتو نمى ‏فروشم
تویى نغمه و سرودم، تویى اصل تارو پودم
از همان روز ازل هم، ذاکر اسم تو بودم
تو صراط مستقیم و راه وصل ما همه ‏اى
جد صاحب الزمان وگل ناز فاطمه‏ اى 

مژده ز میلاد ولى عشر
هادى دین زاده ‏ى خیرالبشر
مژده ز میلاد على النقى
هادى دین نوگل باغ تقى
سبط نبى میر همه متقى
شبل على بحر نقاوت نقى
شاه عشر هادى جن و بشر
هادى دین، زاده ‏ى خیرالبشر
مژده ز میلاد ولى زَمَن
شبل على والد پاک حسن
ماه دهم بارقه‏ ى ذوالمنن
زاده‏ ى زهرا وصى بوالحسن
شمس هدى پادشه بحرو بر
هادى دین، زاده ‏ى خیرالبشر
مژده ز میلاد شه ملک دین
نور خدا سرور اهل یقین
محور دین عروه ‏ى اهل یقین
حجت حق، مظهر جان آفرین
شد به جهان ماه رخش جلوه گر
هادى دین، زاده‏ ى خیر البشر
1-شبل: شیربچه 

امشب فزوده‏ اند صفاى مدینه را
نور خدا گرفته فضاى مدینه را
با جلوه‏ هاى اشرقت الارض قدسیان
بستند چلچراغ سماى مدینه را
روح الامین بیاد بهار نزول وحى
گلبوسه مى ‏زند سرو پاى مدینه را
بیت النبى و گنبد خضرا و مسجدش
بخشیده لطف صحن و سراى مدینه را
در وادى قبا به تماشا نشانده‏ اند
آن نخلهاى سبز قباى مدینه را
آن گونه خرم است که گویى گشوده ‏اند
بر هشت خلد پنجره‏ هاى مدینه را
عطر و گلاب لاله بدین گونه دلپذیر
تغییر داده حال و هواى مدینه را
نور جمال حضرت هادى است که اینچنین
روشن چو روز کرده فضاى مدینه را
ماهى دگر به محور خورشید عشق تافت
تا روشنى دهد همه جاى مدینه را
آنسان که بود هجرت والاى احمدى
تاریخ ساز شهر و بناى مدینه را
این وارث رسول هم از راز هجرتش
تا سامرا رساند صفاى مدینه را
گلبانگ شادى است بگوش فرشتگان
فریاد مکه را و نداى مدینه را
کاین ماه جلوه‏اى ز جمال محمد است
ابن الرضاى دوم آل محمد است
رضا موید