شعر زیبا از استاد شفق

(محمد جواد غفورزاده مشهدی(

*********************

تو را هر کس ندارد دل ندارد

میان سینه جز باطل ندارد

دلم را هدیه دادم بر تو مادر

نوشتم روی آن قابل ندارد

*********************
الا که عطر دل انگیز یار داری تو

شمیم جنت و لطف بهار داری تو

همیشه سبزترین نخل باغ توحیدی

که از خلوص و یقین برگ و بار داری تو

به آفتاب دل عارفان، علی سوگند

که جلوه ای ابدیت شعار داری تو

ستاره ها همه پیمانه نوش نور توأند

چقدر تشنه و آئینه دار داری تو

صفای گلشن یاسین هم از شکفتن توست

که دلنوازی فصل بهار داری تو

به گرد شمع ولای تو جای بالی نیست

ز بسکه عاشق پروانه وار داری تو

محبت تو نه تنها بود کلید بهشت

بهشت از تو بود اختیار داری تو

ز جلوه های مناجات خویش در محراب

چراغ روشن شبهای تار داری تو

بلور اشک تو را می برند تا ملکوت

چه دست و دامن گوهر نثار داری تو

چه حاجت است به گلهای ارغوانی باغ

که گل به دامن خود بی شمار داری تو

به بردباری زینب به همتش سوگند

عجب بنفشه گلی در کنار داری تو

چمن چمن گل صحرای کربلا از توست

امید روشن از این لاله زار داری تو

نوشته اند به گلبرگ یاس های کبود

که عمر کوته و پر افتخار داری تو

چرا به رهگذر خاطرم نمی گذری

مگر چه خاطره از رهگذار داری تو؟

بقیع با تو شد ای مهربان شقایق پوش

که مثل لاله دلی داغدار داری تو

به شوق دیدن آن آفتاب پرده نشین

در آستان امید انتظار داری تو

شمیمی از چمن لطف تو جهان را بس

الا که عطر دل انگیز یار داری تو