عشق سر در گم رها می شد اگر زهرا (س) نبود

مهر بی مهر و وفا می شد اگر زهرا (س) نبود

با خد ا  و با   مرام  چهارده  معصو م   پاک

قلبها کی آشنا می شد اگر زهرا (س) نبود

این سخن  بشنو تو از لبهای  رضوان  بهشت

شیعه کی مهمان ما می شد اگر زهرا(س)نبود

د ر مدینه  طر حها  بر ضد  حیدر (ع) ریختند

نقشه ها کی بر ملا میشد اگر زهرا (س) نبود

سرور زنان

مصراع‏های دوم شعر از حافظ تضمین شده است.

تا با ادب به کوی غمت رو نهاده‏ایم

روی و ریای خلق به یک سو نهاده‏ایم

مولود فاطمه است بدین مژده نقد جان

در راه جام و ساقی مه رو نهاده‏ایم

ای بضعه‏ی رسول خدا، سرور زنان

عمریست تا به راه غمت رو نهاده‏ایم

تکبیر گوی، افسر شاهان گرفته‏ایم

ما تخت سلطنت نه به بازو نهاده‏ایم

از پهلوی شکسته‏ی زهرا سر ملال

همچون بنفشه بر سر زانو نهاده‏ایم

پرسی چه؟ حافظ از دل دیوانه‏ی «خرد»

در حلقه‏های آن خم گیسو نهاده‏ایم

اى درود و صلوات از طرف دادگرت

اى امامان و نبییّن و خدا مفتخرت

مى‏ کند ناز به بوى خوش فردوس، نسیم

گر به همراه غبارى بَرَد از خاک درت

دختران در همه جا دست پدر مى ‏بوسند

تو که هستى که زند بوسه به دستت پدرت

به خداوند دو عالم به دو عالم نبود

چون تو و امّ و اب و شوهر و دخت و پسرت

چه خلوصى، چه خضوعى چه خشوعى است ترا؟

که خدا فخر نماید به نماز سحرت

از عــــدم دلـدارم آمـــد در وجـــود

آسمانی هــــا به پایش در سجود

بــاز مــــرغ آرزویــــــم پــــر گرفت

مرغ هستی جلــوه دیگــــر گرفت

شام هجـــران محمـــــد شد تمام

آمــــد امشب دختــــر خیـــر الانام

ای خدیجــــه دستــه گل آورده ای

مـــــادر ختـــــم رســـــل آورده ای

ای خدیجه بر قدومش گـــل فشان

لب گشــــا و سوره کوثـــــر بخوان

کن زیــــــارت قبلــــه حاجـــــات را

کن تماشـــــا مــــادر ســـــادات را

شــــام غــم رفت و سحر آغاز شد

یا کتـــــاب عشـــق مـــولا باز  شد

ماه رویـــــان دو عالـــــم بنـده اش

می بـــرد دل از پـــدر بـا خنده اش

آمــــده امشب علـــی را هم نفس

آمــــده بــــر عالمـی فریـــــاد رس

خــــاک کویش جنــت المأوای مـن

گـــــر مـــــرا از در بـــراند وای مـن

هست در دستش کلید سرنوشت

یـــک نگاهش بهتـــر از باغ بهشت

گرچه مجنون هستم و صحـــرائیم

افتخـــارم بس که مــن زهــــرائیم