می دهد بوی حسین کربلای مشهدم
شبنم غربت گرفت لاله های مشهدم
من غریب الغربایم با غریبان آشنایم
من رضایم
حج مظلومیت است اعتکاف کوی من
خون ثاراللهی ام جوشد از هر موی من
وارث خون خدایم یادگار کربلایم
من رضایم
در هوای تربتم گریه دارد آسمان
بر من و بر غربتم خون ببارد آسمان
گر چه بر غم ها دوایم بی کسم، درد آشنایم
من رضایم
شعله زد غصب فدک از جنایات یزید
آتشی زان شعله بود ظلم مأمون الرّشید
من که مسموم از جفایم کشته این ماجرایم
من رضایم