« کنج زندان»      
کشیده ‏ام پر سوى حبیب (منم
غریب) (2)
غریب عالم شده نصیب (منم غریب) (2)
کنج زندان یوسف زهرا
مى‏دهد جان غریب و تنها
انا المظلوم
در غل و زنجیر دشمنم (خون به تنم) (2)
بمانده جایش بر بدنم (خون به تنم) (2)
مى‏چکد خون ز پیکر من
بشکسته بال و پر من
انا المظلوم
رفته ز جان و دلم قرار ( ز داغ یار) (2)
دهم به راهش دارو ندار ( ز داغ یار) (2)
شده پایان انتظارم
تا که مادر رسد کنارم
انا المظلوم
( سبک:
اى همه نیروى لشگرم) ***