« وقت سفر »        
جگرم زخمى زهر کینه شد
سینه‏ ام پر از غم مدینه شد
دلم از شرار غم شعله وره
مادرم بیا که وقت سفره
شد زمان سفرم، گشته پر خون جگرم، آه و صد واویلتا
عمر من آیینه‏ ى رنج و بلاست
تو دلم یا مدینه یاکربلاست
یاد اون همه بلا مى‏سوزونم
من تو این دنیا دیگه نمى‏مونم
مثل جدم غریبم، غربتش شد نصیبم، آه و صد واویلتا
یه روزى خونمو آتیش کشیدند
بچه‏ ها به هر طرف مى‏دویدند
یاد خیمه‏ هاى جدم افتادم
از غم و غصه ‏ى زینب جون دادم
شعله ور شده دلم، یاد خون محملم، آه و صد واویلتا
کربلا توى دلم خیمه زده
غصه ‏هاش همیشه همرام اومده
گر چه غصه ‏هاى من یه عالمه
ولى قاتلم یه کوچه ‏ى غمه
بیا اى تاج سرم، بیا و زود ببرم، آه و صد واویلتا
سبک: ( مادرم
بستریه ) و (غریب وااماما)***