ای اهل نظر کعبه ی اهل نظر اینجاست

زیرا حرم زاده ی خیرالبشر اینجاست

خورشید ولایت گهر بحر هدایت

طوبای بهشت علوی را ثمر اینجاست

آیید به شهر ری و خوانید خدا را

زیرا که به حاجات همه خلق در اینجاست

اینجا حرم عبد عظیم است عظیم است

بحر عظمت را به حقیقت گهر اینجاست

این تربت فرزند کریم دو جهان است

ارباب کرم را به سر خاک سر اینجاست

با چشم دل خویش در این بقعه ببینید

کافواج ملک تا به فلک جلوه گر اینجاست

ازری همه بر دیده ی دل نور بگیرید

زیرا که سپهر نبوی را قمر اینجاست

آید به مشام همه بوی حسن از خاک

هان پا به ادب نه که حسن را پسر اینجاست

زوّار حریمش همه زوّار حسینند

بر اهل ولا کرب و بلای دگر اینجاست

اینجا حرم عبدعظیم است عظیم است

این قبر کریم ابن کریم ابن کریم است

شاعر:غلامرضا سازگار(میثم)

مهدی چه کسی است؟!                                                 

جابر جُعفی می گوید:                                                                                         

من در خدمت امام محمّد باقر(ع)بودم که مردی به حضور
ایشان شرفیاب شد وعرض کرد:

   خداوند شما
را رحمت کند!این پانصد درهم را که زکات مال من است بگیرید و به  مصرف برسانید.                                                                                                       

حضرت فرمود:خود آن را بردار و به همسایگانت و ایتام و
مساکین و برادران مسلمان بده که

{وجوب سپردن زکات به امام}هنگامی است که قائم ما
قیام کند.                             

    
وبه مساوات تقسیم نماید و میان بندگان نیک و بدخداوند رحمان به عدل رفتار
کند.          

 هرکه از او اطاعت کند خدا
را اطاعت نموده،و کسی که از او سرپیچی کند از فرمان خدا سرپیچی نموده است.                                                                                                 

او (مهدی)نامیده سده است،زیر به امر پنهانی هدایت شده است                             

اللهم عجل لولیک الفرج                                              

(علل الشرایع،ص 160، بحار الانوار
ج51،ص28)

مجمع الذاکرین بیت اباصالح(عج)مشهدالرضا                                

یا ای یوسف زهرا
گره بگشا ز کار ما

که از وصلت رسد
جانا به پایان انتظار ما

بیا تا یوسف کنعان
شود همچون زلیخایت

فدای روی زیبایت
که برد از دل قرار ما

خزان بی تو بودن
را کجا تاب آورم ای گل

بیا تا با نسیم تو
رسد از ره بهار ما

به شام دوریت یارا
غم هجرت کشد ما را

بتاب ای ماه دل
آرا در این شبهای تار ما

شده قلب همه یاران
اسیر رشته هجران

به یاری گرفتاران
بیا ای تک سوار ما

سوارانی روانندو
به پاها سلسله دارند

مگر جانا نمی‌بینی
به نیزه راس یار ما

بیا ذکر مصیبت کن
ز جای پای سرخ گل

به اشک خون بده
شرمی ز یار سربدار ما

با همه‌ی لحن خوش‌آوائیم
در به‌در کوچه‌ی تنهایی‌ام
ای دو سه تا کوچه زما دورتر
نغمه‌ی تو از همه پرشورتر
کاش که این فاصله را کم کنیَ
محنت این قافله را کم کنی
کاش که همسایه‌ی ما می‌شدی
مایه‌ی آسایه‌ی ما می‌شدی
هر که به دیدار تو نائل شود
یک‌شبه حلّال مسائل شود
دوش مرا حال خوشی دست داد
سینه‌ی ما را عطشی دست داد
نام تو بردم، لبم آتش گرفت
شعله به دامان سیاوش گرفت
نام تو آرامه‌ی جان من است
نامه‌ی تو خطّ امان من است
ای نگهت خواستگه آفتاب
بر من ظلمت‌زده یک شب بتاب
پرده برانداز ز چشم ترم
تا بتوانم به رخت بنگرم
ای نفست یار و مددکار ما
کی و کجا وعده‌ی دیدار ما
دل مستمندم ای جان به لبت نیاز دارد
به هوای دیدن تو هوس حجاز دارد
به مکّه آمدم ای عشق تا تو را بینم
تویی که نقطه‌ی عطفی به اوج آیینم
کدام گوشه‌ی مشعر، کدام کنج منا
به شوق وصل تو در انتظار بنشینم
روا مباد که بر بنده‌ات نظر نکنی
روا مباد که ارباب جز تو بگزینم
چو روکنی به رهت، دردورنج نشناسیم
ز لطف روی تودست از ترنج نشناسیم

هجده نفس

از آسمان آمدم
من از سمت عرش یگانه
از آن طرفـها که بامش هرگـز ندارد کرانه

اول بنـا بود
چندین و چنـد روزی بمانم
در گوشه ای از مدینه در برهـه ای از زمانه

نزدیک هجده نفس
بود عمرم در این خاک خاکی
یک عمر هجده بهاره یک عمر پیغمبرانـه

می خواستم پر
بگیرم برگردم آنجـا که بـودم
بالم شکست و نشستم دو ماه در کنج لانه

کردند کاری که
هر شب پیش نـگاه مدینه
سر می زدم کوچه کوچه ، در می زدم خانه خانه

هم دستم از شانه
افتـاد هم شانه از دستم افتـاد
تـا که پریشان بمانـد این گیسوی دختـرانه

بالم اگر
پربگیرد پـرواز از سر بگیـرد
دیگـر نمی ماند از من حتی نشان ِ نشانه

من مال اینجـا
نـبودم تـا که در اینجـا بمانـم
از آسمان آمدم من پس می روم سمت خـانه

سالروز تخریب قبور ائمه

بقیع را به ساحت مقدس

امام زمان(عج)و تمام

شیعیان امیرالمومنین علی

بن ابیطالب(ع)تسلیت عرض می نماییم

مجمع الذاکرین بیت اباصالح(عج)مشهدالرضا

همه شب اشک
فشانم به تمنای بقیع

تا شود قسمت
من کوی مصفای بقیع

دیده در راهم
و حاجت زخدای می طلبم

دیده روشن کنم
از منظر زیبای بقیع

گر شود قسمتم
از اشک بصر می شویم

گرد غمها که
نشسته ست به سیمای بقیع

هر چه گوهر
بود اندر صدف چشم مرا

بهر شکرانه
بریزم همه در پای بقیع

تا در آنجا
نفسی عقده دل بگشایم

سرمه چشم کنم
تربت صحرای بقیع

هر مزاری که
ببینم شده یکسان با خاک

می کنم یاد ز
ویرانی ماوای بقیع

مرقد چار
امامست در آنجا ویران

زآن سبب دیده
من هست گهرزای بقیع

دل چو موسی
اَرنی ساز کند ای(ثابت)

بنگرد چون که
دمی سینه سینای بقیع