رسید از قبیله که این سرزمین کجاست؟

این سرزمین غمزده در چشمم آشناست

این خاک بوی تشنگی و گریه می دهد

گفتند:«غاضریه» و گفتند:«نینوا»ست

دستی کشید بر سر و بر یال ذوالجناح

آهسته زیر لب به خودش گفت: کربلاست

توفان وزید از وسط دشت، ناگهان

افتاد پرده، دید سرش روی نیزه هاست

یحیای اهل بیت در آن روشنای خون

بر روی نیزه دید سر از پیکرش جداست

توفان وزید، قافله را برد با خودش

شمشیر بود و حنجره و دید در «منا»ست

باران تیر بود که می آمد از کمان

بر دوش باد دید که پیراهنش رهاست

افتاد پرده ، دید به تاراج آمده ست

مردی که فکر غارت انگشتر و عباست

برگشت اسب از لب گودال قتلگاه

افتاد پرده، دید که در آسمان عزاست

باز محرّم رسید ماه عزای حسین

سینه ما می‌شود کرب و بلای حسین

کاش خدا قسمتم رزق حلالی کند

تا که توانم کنم خرج عزای حسین

کاش که ترکم شود غفلت و جرم و گناه

تا که بگیرم صفا من ز صفای حسین

هرکه عزدار اوست شیعه و غمخوار اوست

ناله او می‌دهد سوز صدای حسین

مادر او فاطمه خوب دعا می‌کند

هرکه بریزد ز چشم اشک برای حسین

اشک عطای خداست هدیه خیرالنساست

نیست کسی لایقش غیر گدای حسین

ماه محرم کند جامعه را زیر و رو

جمله جوانان شوند مست ولای حسین

بهتر از این گریه‌ها نیست سلاحی به دست

تا که بماند بپا دین خدای حسین

 به گوشم می رسد هر لحظه آوای خدا اینجا
مران ای ساربان محمل که باشد کربلا اینجا

الا حجاج بیت الله خون، احرام بربندید
که کامل می شود با زخم تن حج شما اینجا

شما حجاج بیت الله خون هستید و می بینم
که جای موی سر، سرهایتان گردد جدا اینجا

نه تنها حج ما قربانی پیر و جوان دارد
شود قربانی شش ماهه تقدیم خدا اینجا

زشمشیر هزاران قاتل خون خوار می بینم
هزاران بار گردد اکبرم جانش فدا اینجا

به موج خون میان قتلگه با پیکر بی سر
زنم از حنجر ببریده خواهر را صدا اینجا

به پاس اجر سقایی و قانون علمداری
شود با تیر و خنجر حق عباسم ادا اینجا

کند این امت گم  کرده ره تا راه خود پیدا
درخشد راس هفتاد و دو مصباح الهدی? اینجا

ندای اِرجعی را در یم خون می دهم پاسخ
که می آید به گوشم از خدا دائم ندا اینجا

 
شاعر:حاج غلامرضا سازگار

آمده¬ام بکربلا بعهد خود وفا کنم

بابتلای هر بلا خالق خود رضا کنم

آمده¬ام که در برم کشته شود برادرم

در دل زار مضطرم نالة یا اخا کنم

آمده¬ام که قاسمم زیر سم ستورها

گردد پایمال و من دست زخون حنا کنم

آمده¬ام که یک دله از دم تیر حرمله

اصغر شیرخواره را برره حق فدا کنم

آمده¬ام که تا شود خواهر من اسیر کین

وزغم عابد حزین محشر غم بپا کنم

آمده¬ام که از قفا سر زتنم جدا شود

تا که بدشت نینوا بر سر نی نوا کنم

آمده¬ام در این زمین تا که شوم شهید کین

از غم مرگ اکبرم خون دل مصطفی کنم

اشکی برای گریه به  این دیده ها دهید

دستی برای سینه زدن دست ما دهید

روزی ما رقم خورد از روزی شما

جز روضه رزق گریه ما را کجا دهید؟

زنجیر و شال و بیرق و پیراهن سیاه

!چشم انتظار مانده که اذن عزا دهید

اینجا مریض هرچه بخواهید حاضر است

!هرکس گرفت چشم شما را شفا دهید

حاجت گرفته بودم و خود بی خبر از آن

از بس که حاجت دل ما بی صدا دهید

بانی روضه های محرم شدید باز

بانی خیر گشته به ما کربلا دهید!

 از عرش ، از میان حسینیهء خدا

آمد صدای نالهء « حی علی العزاء »

جمع ملائکه همه گریان شدند و بعد

گفتند تسلیت همه بر ساحت خدا

جبریل بال خدمت خود را گشود و گفت :

" یا رب اجازه هست ، شوم فرش این عزا "

آدم ز جنت آمد و ناله کنان نشست

در بزم استجابت بی قید هر دعا

او که هزار بار به گریه نشسته بود

یک یا حسین گفت و همان لحظه شد به پا

آری تمام رحمت خود را خدا گرفت

گسترد بر مُحرم این اشک و گریه ها

آن گاه گفت روضه بخوان « ایها الرسول »

جانم فدای تشنه لب دشت کربلا

روضه تمام گشت ولی مادری هنوز

آید صدای گریه اش از بین روضه ها

از برکت وجودِ شما دَم گرفته ایم

اذن عزا و روضه و ماتم گرفته ایم

ما دخل و خرج و رزقِ تمامی سال را

از گریه های ماه محرم گرفته ایم

ما را زآفتاب قیامت هراس نیست

تا سر به زیر سایه ی پرچم گرفته ایم

ما مرده را به ذکر شما زنده می کنیم

این معجزه ز سوره ی مریم گرفته ایم

اقرار میکنم که ز دربار فیضتان

بی عرضه بوده ایم، اگر کم گرفته ایم

این روزها که روضه خون و عطش به پاست

مثل هوایِ ابری عالم،گرفته ایم

راه ورود عمه ی سادات بوده است

سقف ورود هیئت اگرخَم گرفته ایم

یادگار حسنم نسل بتولم
جان زهرا ای عمو بنما قبولم
دلت آمد که بمانم تنها
که دوباره بشوم بی بابا
دلت آمد ز علی دور شوم
یا که شرمنده شوم از زهرا
ای عمو آخرین کشته عشق تو منم
ای عمو طفل یتیم حسنم
ای عمو تیغ دو دم دست من است
پاسداری حرم دست من است
غم مخور شاه که لشکر باقیست
بعد عباس علم دست من است
رد مکن سائل خود را ز درت
دست ناقابل من شد سپرت
یادگار حسنم نسل بتولم
جان زهرا ای عمو بنما قبولم
زیر یک کوه بلا پنهانی
ز چه روی اشهد خود می خوانی؟
اذن جانبازی من امضا کن
تو نه آنی که یتیمان رانی
حضرت عشق پرستوی توام
طالب طلعت دلجوی توام
یادگار حسنم نسل بتولم
جان زهرا ای عمو بنما قبولم
قتلگه لاله پرپر خواهد
قتلگه نور ز حیدر خواهد
قتلگه ناله مادر خواهد
قتلگه تیغ جفا سر خواهد
این منم پرتو آیینه ی تو
سر من می رود از سینه ی تو
دل من سوخته کرب و بلا
خون من رشته ای از خون خدا